22 augustus 2007
Aan:
de leden van de commissie buitenland van de Tweede Kamer,
de leden van de fractie van de Sociaal Democraten in het Europees Parlement,
de minister-president,
de minister van Buitenlandse Zaken
Van: vul je eigen naam in
Betreft: alarmerende ontwikkelingen in de Gazastrook
Opnieuw doe ik als Nederlands burger een klemmend beroep op ieder die in staat is politieke invloed uit te oefenen op het nationale en internationaal beleid en ertoe bij kan dragen dat in Gaza verdere escalatie en een humanitaire ramp wordt voorkomen.
De afgelopen dagen zijn Nederlandse vertegenwoordigers van een humanitair samenwerkingsproject van Palestijnen en Nederlanders ten behoeve van gehandicapten in Gaza, ter plekke geweest. Onder hen senator Anja Meulenbelt, die op haar weblog verslag doet van zeer alarmerende ontwikkelingen die zich daar voltrekken. Ook in de Nederlandse media beginnen deze berichten door te dringen. De observaties van senator Meulenbelt worden bevestigd door internationale persbureaus.
Na de onregelmatigheden tussen Fatah en Hamas eerder dit jaar heeft de Fatahleiding zich op de Westoever gevestigd en ontvangt Abbas alle steun en medewerking, financieel en militair, van het westen. Hamas heeft er in eerste instantie voor zorggedragen dat in Gaza de rust kon weerkeren. De spanningen tussen aanhangers van Hamas en Fatah lopen echter met de dag meer op. Dit mede door het feit dat de druk van Israel op Hamas, en daarmee op de Gazaanse burgers, enorm toeneemt. Niemand kan de regio meer in of uit. De Israelische veiligheidsmaatregelen bij de grensposten die nog open zijn, zijn verzwaard en volstrekt buiten proportie, ook jegens westerse bezoekers. Palestijnen die dringend medische hulp behoeven in ziekenhuizen over de grens, kunnen die niet meer krijgen. Hierdoor zijn al mensen onnodig overleden. Palestijnen verloren definitief hun werk en dus hun inkomen aan de andere zijde van de grens. De wanhoop is groot. De spanningen slaan daarmee, geheel voorspelbaar, naar binnen.
Incidenten van afgelopen week, zoals het stopzetten van betalingen door de Europese Unie ten behoeve van de elektriciteitsvoorziening en het stopzetten van benzineaanvoer door Israel – waardoor 1,4 miljoen mensen dagenlang zonder stroom kwamen te zitten - werken als olie op het vuur en maken de situatie in Gaza nog instabieler. Dit alles voltrekt zich onder onze ogen, maar het is kennelijk de prijs die is ingecalculeerd. Om wat te bereiken? Welk doel dient deze politieke koers?
Opnieuw wil ik krachtig protesteren tegen de manier waarop het westen, ook Nederland, zijn oude beleidslijn voortzet en Hamas stelselmatig negeert en isoleert. Het mag duidelijk zijn dat deze lijn jarenlang niets anders heeft opgeleverd dan nog meer onaanvaardbare ellende voor de Palestijnse burgers. Ook de Nederlandse regering conformeert zich aan de Israelisch-Amerikaanse verdeel-en-heerspolitiek. Daarbij worden VN-resoluties genegeerd of geschonden, wordt Israel toegestaan de bezetting van Gaza in feite gewoon voort te zetten. Intussen zitten Palestijnse parlementsleden, gekozen in democratische verkiezingen, voor onbepaalde tijd en zonder proces in Israelische gevangenissen. Hoeveel schendingen van elementaire rechten zijn er nog nodig om het Palestijnse volk te breken? Is dat de bedoeling?
Ook de Nederlandse regering weigert Hamas als gesprekspartner te erkennen en is daarmee in mijn ogen medeverantwoordelijk voor de gevolgen. Als burger van Nederland kan ik me daarmee niet meer verenigen.
Als je de weblog van Anja Meulenbelt inderdaad hebt bezocht, heb je misschien de 'voorbeeldbrief' gevonden die Clara Legene heeft gemaakt om opnieuw onze politici tot een realistischer en menselijker Midden Oosten-politiek te brengen. Hij staat daar wat verscholen en daarom heb ik hem hierboven herdrukt. De inhoud spreekt voor zich. Ken je de feiten, dan kun je weinig anders dan hem versturen. De e-mail-adressen zijn gemakkelijk via Google te vinden.
Ik herhaal het laatste couplet van Camperts 1975:
AchDe hoop blijft levend, als we ons de slaap uit de ogen wrijven en iets ongewoons durven doen, en dat betekent in dit geval: in actie komen.
sla ons om de oren
dat we wakker worden
dat niet onze ontroering
in klein geblaat verloren gaat
dat we weer ons bed opnemen
en zwerven met de bedeljongen
met de bedelmeid.
Dat is het begin: ook een lange mars moet het hebben van kleine stappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten