Weggaan.
Weggaan is iets anders
dan het huis uisluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Rutger Kopland.
De jongen die deze steen heeft geschilderd, is erg triest
De steen beschrijft treurigheid.
Het groen staat voor de vlag van Palestina.
Het rood beschrijft bloed.
Het beweegt zich overal heen.
Het druipt ook in het groen.
Blauw beschrijft een gezonde omgeving.
De jongen die deze steen heeft beschilderd,
denkt dat als de omgeving beter wordt,
de Bloemen van Palestina weer uitbundig zullen groeien.
Hij schilderde de Bloemen van Palestina
met een blauwe omgeving.
22 augustus 2007
Aan:
de leden van de commissie buitenland van de Tweede Kamer,
de leden van de fractie van de Sociaal Democraten in het Europees Parlement,
de minister-president,
de minister van Buitenlandse Zaken
Van: vul je eigen naam in
Betreft: alarmerende ontwikkelingen in de Gazastrook
Opnieuw doe ik als Nederlands burger een klemmend beroep op ieder die in staat is politieke invloed uit te oefenen op het nationale en internationaal beleid en ertoe bij kan dragen dat in Gaza verdere escalatie en een humanitaire ramp wordt voorkomen.
De afgelopen dagen zijn Nederlandse vertegenwoordigers van een humanitair samenwerkingsproject van Palestijnen en Nederlanders ten behoeve van gehandicapten in Gaza, ter plekke geweest. Onder hen senator Anja Meulenbelt, die op haar weblog verslag doet van zeer alarmerende ontwikkelingen die zich daar voltrekken. Ook in de Nederlandse media beginnen deze berichten door te dringen. De observaties van senator Meulenbelt worden bevestigd door internationale persbureaus.
Na de onregelmatigheden tussen Fatah en Hamas eerder dit jaar heeft de Fatahleiding zich op de Westoever gevestigd en ontvangt Abbas alle steun en medewerking, financieel en militair, van het westen. Hamas heeft er in eerste instantie voor zorggedragen dat in Gaza de rust kon weerkeren. De spanningen tussen aanhangers van Hamas en Fatah lopen echter met de dag meer op. Dit mede door het feit dat de druk van Israel op Hamas, en daarmee op de Gazaanse burgers, enorm toeneemt. Niemand kan de regio meer in of uit. De Israelische veiligheidsmaatregelen bij de grensposten die nog open zijn, zijn verzwaard en volstrekt buiten proportie, ook jegens westerse bezoekers. Palestijnen die dringend medische hulp behoeven in ziekenhuizen over de grens, kunnen die niet meer krijgen. Hierdoor zijn al mensen onnodig overleden. Palestijnen verloren definitief hun werk en dus hun inkomen aan de andere zijde van de grens. De wanhoop is groot. De spanningen slaan daarmee, geheel voorspelbaar, naar binnen.
Incidenten van afgelopen week, zoals het stopzetten van betalingen door de Europese Unie ten behoeve van de elektriciteitsvoorziening en het stopzetten van benzineaanvoer door Israel – waardoor 1,4 miljoen mensen dagenlang zonder stroom kwamen te zitten - werken als olie op het vuur en maken de situatie in Gaza nog instabieler. Dit alles voltrekt zich onder onze ogen, maar het is kennelijk de prijs die is ingecalculeerd. Om wat te bereiken? Welk doel dient deze politieke koers?
Opnieuw wil ik krachtig protesteren tegen de manier waarop het westen, ook Nederland, zijn oude beleidslijn voortzet en Hamas stelselmatig negeert en isoleert. Het mag duidelijk zijn dat deze lijn jarenlang niets anders heeft opgeleverd dan nog meer onaanvaardbare ellende voor de Palestijnse burgers. Ook de Nederlandse regering conformeert zich aan de Israelisch-Amerikaanse verdeel-en-heerspolitiek. Daarbij worden VN-resoluties genegeerd of geschonden, wordt Israel toegestaan de bezetting van Gaza in feite gewoon voort te zetten. Intussen zitten Palestijnse parlementsleden, gekozen in democratische verkiezingen, voor onbepaalde tijd en zonder proces in Israelische gevangenissen. Hoeveel schendingen van elementaire rechten zijn er nog nodig om het Palestijnse volk te breken? Is dat de bedoeling?
Ook de Nederlandse regering weigert Hamas als gesprekspartner te erkennen en is daarmee in mijn ogen medeverantwoordelijk voor de gevolgen. Als burger van Nederland kan ik me daarmee niet meer verenigen.
AchDe hoop blijft levend, als we ons de slaap uit de ogen wrijven en iets ongewoons durven doen, en dat betekent in dit geval: in actie komen.
sla ons om de oren
dat we wakker worden
dat niet onze ontroering
in klein geblaat verloren gaat
dat we weer ons bed opnemen
en zwerven met de bedeljongen
met de bedelmeid.
Verwilderd in besneeuwde vlaktes
woestijnen in muren gevangen
de kampen kelders en kooien
waar de ene mens de andere onmens wordt.
Al die dromen al die jaren
steeds weer dat kind op 't platgebrande station
het hoge gillen in de kazerne
waar je stem die mooie vaas werd stukgetrapt.
1975
Rare jaren deze jaren
niets komisch veel mislukt
rollende stenen zonder mos.
Kreupel zoekt de poëzie het huis weer op
de warme lamp
het kleine leed van pappie-mammie roepen
verdriet om de voorbije verjaardag
wéér troost de natuur
wéér komt op de proppen die ellendige God
vermomd nu als VU-student
of Nijmeegse nitwit.
Maar ook wij
toen wij een gooi naar het grootse deden
hadden niemand iets te bieden
dat een schuilplaats gaf
voedsel in een maag
een schaar om prikkeldraad door te knippen
nauwelijks een doek voor het bloeden
of schoonheid die een gedicht verbrandt.
Verwilderd in besneeuwde vlaktes
woestijnen in muren gevangen
de kampen kelders en kooien
waar de ene mens de andere onmens wordt.
Al die dromen al die jaren
steeds weer dat kind op 't platgebrande station
het hoge gillen in de kazerne
waar je stem die mooie vaas
werd stukgetrapt.
En buiten de hekken
de koude cameraman
altijd bezorgd om z'n materiaal.
Schrijven die lullige luxe
waar ademen al een weelde is
en eten je bordje leeg.
De beste talenten aan de drank
aan de roem aan de ijdelheid
aan de spuit
of in 't gesticht
met een positie in een commissie
of uit het raam gesprongen
of geschrokken hokkend bij moeder de vrouw
of zich verliezend in analyses
napalm van woorden
over het vel van de taal.
Ach
sla ons om de oren
dat we wakker worden
dat niet onze ontroering
in klein geblaat verloren gaat
dat we weer ons bed opnemen
en zwerven met de bedeljongen
met de bedelmeid.
Remco Campert
Xaviera zei: 'Sprak zij tegen zichzelf, maar geloofde er maar half in….'
Mijn antwoord:
Het is opmerkelijk hoe door de tijden heen er steeds weer dat verlangen is geweest naar een toestand zonder angst, twijfel, onzekerheid, pijn en ga zo maar door.
Er zijn door de tijden heen mensen die meenden de ware weg te hebben gevonden. En zij zeiden: volg mij en je zult vrede vinden. En zij kregen vele volgelingen en die volgelingen leefden in voortdurende angst, twijfel en onzekerheid omtrent het wel juist volgen van de meester. Of de volgelingen gingen elkaar of de volgelingen van een andere meester een kopje kleiner maken.
Maar ook onze tijd kan er wat van: koop mij en je zult gelukkig zijn. Bezoek mij en je zult in het paradijs zijn. Neem mijn stroom af want die is groen, voordeliger.
En zo blijft de mens ontkennen wie hij is:
Een wezen dat afwisselend en tegelijkertijd een held en een angsthaas, alert en passief, zeker en onzeker en ga zo maar door kan zijn.
Zalig de twijfelaars want zij leven nog.
Zalig de angstigen want zij blijven opletten.
Zalig de dorstigen want zij blijven zoeken naar water.
Zalig de hongerigen want zij vervelen zich niet in overvloed.
Zalig zij die vrolijk zijn want zij zijn de helden die durven te lachen ondanks de pijn en angst.
Volg een leider als je dat wilt en geef hem een schop onder zijn kont als hij niet opschiet.
Bid tot God als je wilt en maak een spotprent van hem (dus eigenlijk van je zelf) als hij weer eens niet doet wat jij zegt.
Zeur over de politiek en blijf betrokken want het zal nooit anders worden.
Wees blij dat we altijd half moedig, half vrolijk, half gelovig en half zeker zijn.
Of samengevat: blijf niet stiekem meten met een maat die voor de mens veel te groot is.
Ik wil deze wereld een mooiere plaats maken. Dát is zo’n oprecht verlangen. Geen cynicus die daar om lacht. Geen mopperpot die dat niet ziet gebeuren. Geen vader die kritisch is. Geen moeder die niet in je gelooft. Alleen jij en je wens. En als je het écht wilt, buigt het pad zich naar jou. Helpt alles en iedereen een handje om het jou mogelijk te maken. Maar angst houdt je tegen. De cynicus, mopperpot, vader, moeder, hun stemmen zijn luider dan je wens. En je doet niets. Je wil niets. Je staat stil.
Er is maar één remedie. Een mens moet vrij zijn van angst om te durven dromen. Want het risico is de beloning meer dan waard. Alleen wanneer je angst adieu durft te zeggen ben je waarlijk vrij.Sprak zij tegen zichzelf, maar geloofde er maar half in….
Kennelijk heb ik het nodig dat iemand zoiets opschrijft. Zelf durf ik het nauwelijks denken, bang als ik ben voor sentimentaliteit, onmannelijkheid. Maar door de woorden van Xaviera ben ik wel diep geraakt: ik kan er weer even verder mee.
Waarschijnlijk wel half zo ver als ik hoop....
Jongens waren we - maar aardige jongens. al zeg ik 't zelf. We zijn nu veel wijzer, stakkerig wijs zijn we, behalve Bavink, die mal geworden is. Wat hebben we al niet willen opknappen. We zouden hun wel eens laten zien hoe 't moest. We, dat waren wij, met zijn vijven. Alle andere menschen waren 'ze'. 'Ze', die niets snapten en niets zagen.
Heele zomernachten stonden we tegen 't hek van het Oosterpark te leunen en honderduit te boomen. Een heel kamerameublement zou je daaraan hebben kunnen verdienen, als je dat allemaal had kunnen onthouden. Er wordt toch zooveel geschreven tegenwoordig.
Dikwijls waren we ook minder spraakzaam. Aan den rand van het trottoir zaten we tot lang na twaalven, zoo maar op de straatsteenen, en waren weemoedig en tuurden naar de klinkers, en van de klinkers naar de sterren. En dan zei Bekker, dat-i eigenlijk medelijden met z'n baas had, en ik probeerde een gedicht te maken, en Hoyer zei, dat-i opstond want dat die blauwe steen zo optrok. En als in die korte, zoele nachten het zwart recht boven onze hoofden wat verschoot, dan zat Bavink met het hoofd in z'n handen over de zon te praten, bij het sentimenteele af. En we vonden dat 't zonde was om naar bed te gaan, dat een mensch eigenlijk altijd op moest kunnen blijven. Ook dat zouden we veranderen. Kees zat te slapen.
Tom zei bij zichzelf dat de wereld toch niet zo zinloos was. Hij had onbewust een belangrijke wet van het menselijk handelen ontdekt, namelijk dat je, om een jongen of een man ergens naar te laten hunkeren, alleen maar hoeft te zorgen dat het moeilijk te verkrijgen is. Was hij een groot en wijs filosoof gewwest, zoals de schrijver van dit boek, dan zou hij begrepen hebben dat werk datgene is wat iemand verplicht is om te doen, en dat spel alles is wat iemand niet verplicht is om te doen. En dat zou hem weer hebben geholpen om te begrijpen waarom het vervaardigen van kunstbloemen of het zwoegen op een tredmolen werk is, terwijl kegelen of het beklimmen van de Mont Blanc alleen maar vertier is. In Engeland wonen hoge heren die 's zomers elke dag tussen de dertig en veertig kilometer afleggen met een vierspan, om geen andere reden dan dat dit voorrecht hun grote sommen geld kost; zouden ze een vergoeding voor hun diensten ontvangen, dan zou het werk worden en zouden ze er de brui aan geven.Toen ik mijn scriptie eindelijk inleverde, was mijn bewondering voor Huizinga al een eind gedaald: de meester had wel erg veel van mijn geduld geëist. Nu ik, schandelijk laat, Tom Sawyer in mijn culturele bagage heb opgenomen, zie ik pas de echte reden: Huizinga was niet zo'n erg 'groot en wijs filosoof'.
