Verwilderd in besneeuwde vlaktes
woestijnen in muren gevangen
de kampen kelders en kooien
waar de ene mens de andere onmens wordt.
Al die dromen al die jaren
steeds weer dat kind op 't platgebrande station
het hoge gillen in de kazerne
waar je stem die mooie vaas werd stukgetrapt.
Anja Meulenbelt is met enkele medewerkers van een Palestijns-Nederlands project voor gehandicaptenzorg naar Gaza geweest. Zij waren de eerste buitenlanders die de mensen daar zagen, sinds Hamas de macht in Gaza heeft overgenomen. Het vervolg krijgt in onze pers, radio en tv maar mondjesmaat aandacht. Maar uit de verslagen die Anja op haar weblog plaatst blijkt dat de toch al verschrikkelijke situatie onhoudbaar gaat worden. De snoeiharde politiek van Israël isoleert het gebied volkomen, en dat leidt tot interne spanningen die zich ontladen in onderling geweld tussen Palestijnen. En wij in het Westen laten dat begaan. En zijn dus medeschuldig. Tenzij .....
Tenzij we op zijn minst beginnen om ons van de feiten op de hoogte te stellen. En dan niet als 'de koude cameraman' van buiten de hekken, waarover Remco Campert het had in zijn gedicht 1975, maar op een solidaire manier, die meevoelt wat mensen daar ondergaan en tot actie dwingt. Daarom nogmaals: het staat allemaal hier. Lees dat dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten