Rik op stap met de computer
Wat mij het eerst opviel aan mijn jonge vriend Rik was zijn belezenheid in de werken van Godfried Bomans en Maarten Toonder. Vroeger, toen hij nòg jonger was, sprak hij je graag toe in de taal van hun stripfiguren. Nu moet je alleen nog oppassen als hij verhalen over jou vertelt, want voor je het weet lijk je op Pieter Bas of Ollie B. Bommel. Maar och, het is niet kwaad bedoeld, en als de jongen er nou plezier in heeft.
Sinds in 2000 het verbod op landloperij is opgeheven, doet Rik af en toe stoer: hij zet een petje op, trekt stevig schoenen aan en gaat op stap. Zijn moeder, die mijn buurvrouw is, zet dan een kaars op de boekenkast die ik haar cadeau gedaan heb, en zendt gebeden voor zijn behouden terugkeer op. Het zwerven is voor haar zoon nog een hele klus, want hij is verslaafd aan de computer en die moet dus mee op al zijn tochten. Hij gaat er diep gebukt onder.
De buurt is wel blij, als hij een tijdje landloopt. Ze zijn daar nog niet vergeten wat hij allemaal overhoop heeft gehaald, toen hij op het idee kwam, dat een gezamenlijke daktuin zo goed voor de sociale cohesie zou zijn. Want hij hangt nog de prettig gestoorde ideologie van de zestiger jaren aan en is dus een ferm voorstander van hippe theeceremonies en barbecues. Dus is hij 'aktie' gaan voeren. Toen daarvan woningbouwvereniging en deelraad helemaal gek geworden waren, hebben ze hem zijn tuin maar gegeven. Rìk zit daar nu vaak in en ontvangt gasten voor een lekkere kop koffie en een stuk zelf gebakken, biologisch verantwoorde appeltaart. Als hij hele goeie zin heeft, maakt hij een complete maaltijd voor je aan de hand van een van zijn vele kookboeken. Je kunt een afspraak met hem maken.
Over dit alles heeft hij een website gemaakt. Klik maar eens hier Daarop vind je van alles en nog wat, inclusief goede raad voor het geval je ook verslaafd wilt raken aan de computer. Eerlijk is eerlijk: hij is een goede gids op de digitale snelweg. Daarop heeft hij mij aan het landlopen gekregen, nadat hij had uitgelegd dat je erbij kunt blijven zitten.
Sinds in 2000 het verbod op landloperij is opgeheven, doet Rik af en toe stoer: hij zet een petje op, trekt stevig schoenen aan en gaat op stap. Zijn moeder, die mijn buurvrouw is, zet dan een kaars op de boekenkast die ik haar cadeau gedaan heb, en zendt gebeden voor zijn behouden terugkeer op. Het zwerven is voor haar zoon nog een hele klus, want hij is verslaafd aan de computer en die moet dus mee op al zijn tochten. Hij gaat er diep gebukt onder.
De buurt is wel blij, als hij een tijdje landloopt. Ze zijn daar nog niet vergeten wat hij allemaal overhoop heeft gehaald, toen hij op het idee kwam, dat een gezamenlijke daktuin zo goed voor de sociale cohesie zou zijn. Want hij hangt nog de prettig gestoorde ideologie van de zestiger jaren aan en is dus een ferm voorstander van hippe theeceremonies en barbecues. Dus is hij 'aktie' gaan voeren. Toen daarvan woningbouwvereniging en deelraad helemaal gek geworden waren, hebben ze hem zijn tuin maar gegeven. Rìk zit daar nu vaak in en ontvangt gasten voor een lekkere kop koffie en een stuk zelf gebakken, biologisch verantwoorde appeltaart. Als hij hele goeie zin heeft, maakt hij een complete maaltijd voor je aan de hand van een van zijn vele kookboeken. Je kunt een afspraak met hem maken.
Over dit alles heeft hij een website gemaakt. Klik maar eens hier Daarop vind je van alles en nog wat, inclusief goede raad voor het geval je ook verslaafd wilt raken aan de computer. Eerlijk is eerlijk: hij is een goede gids op de digitale snelweg. Daarop heeft hij mij aan het landlopen gekregen, nadat hij had uitgelegd dat je erbij kunt blijven zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten